Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσεως

Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσεως αποτελεί τη συνηθέστερη αιτία ιλίγγου. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 50 έως 70 ετών αλλά μπορεί να επηρεάσει και τα δύο φύλλα, αλλά και όλες τις ηλικιακές ομάδες. Ιδιαίτερη συσχέτιση φαίνεται να υπάρχει μεταξύ αυτής της μορφής ιλίγγου και του τραυματισμού της κεφαλής.

Πώς προκαλείται?

Η διασφάλιση της ισορροπίας γίνεται κατά κύριο λόγο από το αιθουσαίο σύστημα, του οποίου το περιφερικό τμήμα περιλαμβάνει το αιθουσαίο νεύρο, την ωτολιθική μεμβράνη που βρίσκεται στο ελλειπτικό και το σφαιρικό κυστίδιο και τους τρεις ημικύκλιους σωλήνες. Για κάποιο λόγο μπορεί να αποκολληθούν κρύσταλλοι ασβεστίου (ωτόλιθοι ή ωτοκονία) από το ελλειπτικό κυστίδιο και να εισέλθουν στους ημικύκλιους σωλήνες, συχνότερα στον οπίσθιο. Αυτός ο μηχανισμός είναι υπεύθυνος για τον παροξυσμικό ίλιγγο θέσεως.

Ποια είναι τα συμπτώματα και πώς γίνεται η διάγνωση?

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επεισόδια έντονης ζάλης που διαρκούν συνήθως λίγα δευτερόλεπτα και σχετίζονται με απότομες κινήσεις της κεφαλής. Μπορεί να συνοδεύονται από ναυτία, έμετο και αίσθημα αστάθειας.

Η διάγνωση γίνεται από τον ωτορινολαρυγγολόγο με τη δοκιμασία Dix-Hallpike. Πρόκειται για έναν χειρισμό κατά τον οποίο ο ασθενής μετακινείται απότομα σε οριζόντια θέση, με το κεφάλι σε υπερέκταση και στραμμένο προς τα δεξιά ή τα αριστερά.

Ποια είναι η θεραπεία?

Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης είναι γενικά μία αυτοπεριεριζόμενη πάθηση. Με την παρέμβαση όμως του ωτορινολαρυγγολόγου ο χρόνος ίασης μπορεί να μειωθεί σημαντικά και η αποκατάσταση του ασθενή να είναι σχεδόν άμεση.

Η πιο ενδεδειγμένη θεραπεία είναι ο χειρισμός Epley που διαρκεί κάποια λεπτά και μπορεί να γίνει με ασφάλεια στο ιατρείο. Η φαρμακευτική αγωγή γενικά δεν έχει θέση εκτός από τα σκευάσματα που προλαμβάνουν τη ναυτία και τον έμετο.