Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου ή Trigger Points

Τα μυοπεριτονιακά σημεία πυροδότησης πόνου ή αλλιώς trigger points είναι κάποια υπερευαίσθητα σημεία πάνω στους μύες τα οποία διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:

Α) Τα ενεργά όταν είναι επώδυνα στην πίεση ή αντανακλούν πόνο σε κάποια περιοχή του σώματος μακριά από αυτά, περιορίζουν την κινητικότητα της περιοχής και μειώνουν τη δύναμη των μυών.

Β) Λανθάνοντα ή ανενεργά, όπου πρόκειται για χρόνια trigger points που δεν είχαν αντιμετωπιστεί σωστά κατά την εμφάνιση τους και μετά από περιόδους ύφεσης εμφανίζουν ξανά συμπτώματα.

Παράγοντες εμφάνισής τους μπορεί να είναι η καταπόνηση του μυός μετά από υπέρχρηση ή η υπερβολική διάτασή του.

Κάθε ενεργό trigger point μπορεί να αντανακλά πόνο σε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα τα οποία πλέον έχουν επισήμως χαρτογραφηθεί.

Διάγνωση

Η διάγνωση βασίζεται στη λήψη λεπτομερούς ιστορικού από τον ίδιο τον ασθενή και μετέπειτα με την ψηλάφηση του μυός από το γιατρό ή το φυσικοθεραπευτή προς αναζήτηση του επώδυνου σημείου, πρόκληση και αναπαραγωγή του πόνου για επιβεβαίωση από τον ασθενή. Έπειτα συστήνεται ηλεκτρομυογράφημα, έλεγχος μυϊκής ισχύος και νευρολογικός έλεγχος.

Συμπτώματα – Κλινική Εικόνα

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν πάνω από 600 μύες. Τα trigger points συχνότερα δημιουργούνται στους μύες που βρίσκονται στη περιοχή του αυχένα χωρίς βέβαια να αποκλείονται άλλες περιοχές.

Τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίζονται είναι:

– Τοπική αντίδραση σύσπασης
– Ημικρανίες (σε trigger points στον αυχένα)
– Βουητό στα αυτιά (σε trigger points στον αυχένα)
– Ζαλάδες (σε trigger points στον αυχένα)
– Τοπικός πόνος ( στο σημείο του τραυματισμού)
– Οιδήματα λόγω της κακής κυκλοφορίας
– Προβαλλόμενος πόνος. Με την πίεση στο σημείο που βρίσκεται το trigger point προβάλλεται πόνος σε μια απομακρυσμένη περιοχή που είναι χαρακτηριστική για κάθε μυ.
– Διαταραχές ύπνου.

Θεραπεία

Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της θεραπείας η άμεση επίσκεψη σε ένα θεράποντα ιατρό για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα τα συμπτώματα με μυοχαλαρωτικά και παυσίπονα.

Κατόπιν είναι υψίστης σημασίας επίσης η άμεση επίσκεψή μας σε ένα φυσικοθεραπευτή για να γίνει έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος που προκαλεί όλα αυτά τα συμπτώματα και να αποκαταστήσουμε όλους τους επηρεασμένους μύες του σώματος.

Η φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση των trigger points γίνεται με εν τω βάθη πιέσεις στα συγκεκριμένα σημεία για περίπου 30-40 δευτερόλεπτα. Η ένταση των πιέσεων εξαρτάται από την αντοχή του κάθε ασθενή στο επώδυνο ερέθισμα. Κατά την εφαρμογή της πίεσης, στο σημείο που πιέζουμε σταματάμε την κυκλοφορία του αίματος, ενώ με την απελευθέρωση προάγουμε τη βίαιη επαναφορά του. Η τεχνική αυτή επαναλαμβάνεται για 4-5 φορές έως ότου μαλακώσει λίγο το σημείο.

Στο τέλος είναι πολύ σημαντικό να εφαρμόζεται παγοθεραπεία για περίπου 10-15 λεπτά και διάταση του μυός για να τον επαναφέρουμε στο σωστό του μήκος και να αποκτήσει τη φυσιολογική του ελαστικότητα.

Επίσης έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει η τεχνική της στεγνής βελόνας όπου με τη χρήση μιας λεπτής και ευλύγιστης βελόνας, την οποία ο φυσικοθεραπευτής εισάγει και κινεί επαναλαμβανόμενα μέσα στο trigger point, προκαλείται μυϊκή χαλάρωση και κατά συνέπεια μείωση του πόνου.

Μία άλλη τεχνική που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση η οποία αποτελεί μια τεχνική που κινητοποιείται τόσο ο μυϊκός ιστός όσο και η περιτονία του.

Εφαρμόζεται με δύο τρόπους είτε με βαθιά, άμεση πίεση και διάταση των μυοπεριτονιακών δομών είτε με αργή πίεση και απαλή διάταση των εμπλεκόμενων δομών. Έτσι επιτυγχάνουμε μείωση του πόνου και του μυϊκού σπασμού, λύση των συμφύσεων και αύξηση της ελαστικότητας των μυών.

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η χρήση επεμβατικών θεραπευτικών μεθόδων για την αντιμετώπιση των σημείων πυροδότησης πόνου, με τις οποίες πραγματοποιείται έγχυση μέσω
ένεσης με αναισθητική ουσία στο σημείο που έχει εντοπιστεί το trigger point.

Τα φάρμακα αποτελούν μια συμπληρωματική και σημαντική θεραπεία για τα μυοπεριτονιακά σημεία πυροδότησης πόνου . Τα μυοχαλαρωτικά ή παρακεταμόλη μπορούν να συστηθούν για την αντιμετώπιση τους. Επιπλέον μπορεί να χορηγηθούν μηστεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή κυκλο-οξυγενάση- 2.

Μετά το πέρασμα της οξείας φάσης ο φυσικοθεραπευτής δίνει τις κατάλληλες συμβουλές στον ασθενή για ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών και τον επανεκπαιδεύει σε σωστές θέσεις του σώματος.

Η σωστή συνεργασία του ασθενή και του φυσικοθεραπευτή μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα αποτελέσματα, αφού ο ίδιος ο ασθενής συμβάλλει ενεργά στη θεραπεία του.