Πώς παρακολουθείται ένας όζος θυρεοειδούς σε έναν ασθενή με φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία;

Τα βασικά εργαλεία ενός ενδοκρινολόγου για να εκτιμήσει έναν όζο σε έναν ευθυρεοειδικό ασθενή είναι ο υπέρηχος και η διαγνωστική παρακέντηση.

Διαγνωστικός υπέρηχος θυρεοειδούς θα πρέπει να πραγματοποιείται σε όλους τους ασθενείς με υποψία θυρεοειδικού όζου, πολυοζώδη βρογχοκήλη ή μορφολογικό εύρημα στο θυρεοειδή που διαπιστώθηκε σε άλλο απεικονιστικό έλεγχο πχ. αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Ο υπέρηχος θυρεοειδούς μπορεί να μας απαντήσει σε πολλά ερωτήματα όπως πόσο μεγάλος είναι ο όζος, ποια είναι τα ακτινολογικά χαρακτηριστικά του, αν συνυπάρχουν λεμφαδένες κ.ά.

Αν μετά τη διενέργεια ενός διαγνωστικού υπερήχου διαπιστωθεί η παρουσία ενός όζου, ο ενδοκρινολόγος σας πιθανά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να συστήσει τη διενέργεια παρακέντησης ενός όζου.

Η διαγνωστική παρακέντηση ενός όζου συστήνεται 1)για όζους > 1 εκατοστό και υψηλής ή ενδιάμεσης υποψίας για κακοήθεια χαρακτηριστικά, 2) όζους > 1,5 εκατοστό και χαμηλής υποψίας για κακοήθεια 3) όζους > 2 εκατοστά, και πολύ χαμηλής υποψίας για κακοήθεια. Σε αυτή την περίπτωση η υπερηχογραφική παρακολούθηση αποτελεί επίσης αποδεκτή επιλογή.

Δεν απαιτείται διαγνωστική παρακέντηση όζων θυρεοειδούς για όζους που δε πληρούν τα παραπάνω κριτήρια και για όζους που είναι εντελώς κυστικοί. Οι όζοι που δε πληρούν τα κριτήρια για παρακέντηση μπορεί να παρακολουθούνται με υπέρηχο σε διάστημα που ποικίλει ανάλογα τα υπερηχογραφικά χαρακτηριστικά τους.

Σε κάθε περίπτωση, ο ενδοκρινολόγος σας είναι αυτός που θα αξιολογήσει όλες τις εξετάσεις και θα σας καθοδηγήσει στον απαραίτητο διαγνωστικό έλεγχο.