Αυχενικό σύνδρομο: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία

Ο όρος «αυχενικό σύνδρομο» περιγράφει και κωδικοποιεί μία σειρά συμπτωμάτων στην περιοχή του αυχένα. Η περιοχή του αυχένα σχηματίζεται από τους εφτά αυχενικούς σπονδύλους, τις αρθρώσεις μεταξύ αυτών, τους μεσοσπονδύλιους δίσκους, τους συνδέσμους, τον νευρικό ιστό και τους μύες. Επομένως οποιαδήποτε από αυτές τις δομές μπορεί να αποτελέσει αιτία εμφάνισης συμπτωμάτων.

Τα επιστημονικώς αναγνωρισμένα αίτια αριθμούνται περί τα 80 με 100 περίπου. Η παρακάτω λίστα παρουσιάζει ενδεικτικά τα συχνότερα από αυτά, τα οποία είναι :

•  Μϋοσυνδεσμική καταπόνηση λόγω της παρατεταμένης θέσης της κεφαλής σε κάμψη.
•  Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου
•  Αυχενική εκφυλιστική δισκοπάθεια
•  Σπονδυλαρθρίτιδα (της τρίτης ηλικίας)
•  Τραυματισμοί μαλακών μορίων (μύες, σύνδεσμοι)
•  Ψυχολογικά και συναισθηματικά αίτια ( άγχος)
•  Αντανακλώμενος πόνος στον αυχένα λόγω κάποιας πάθησης ή τραυματισμού σε άλλη περιοχή του σώματος. (π.χ. στον ώμο)

Τα κυριότερα συμπτώματα που παρουσιάζονται είναι:

•  Αυχεναλγία και ίσως πόνος που επεκτείνεται στην περιοχή του ώμου ή στην ανώτερη περιοχή της πλάτης
•  Περιορισμένη κινητικότητα και δυσκαμψία του αυχένα
•  Πόνος που αντανακλά στον ώμο, στο βραχίονα ή και στο χέρι
•  Καρηβαρία (βαρύ κεφάλι)
•  Πονοκέφαλος
•  Ζάλη
•  Αίσθηση μουδιάσματος.
•  Μυϊκή αδυναμία του άνω άκρου.

Η ιατρική βοήθεια (ιατρός, φυσικοθεραπευτής) κρίνεται απαραίτητη εάν τα συμπτώματα παραμένουν πέραν της μίας εβδομάδας ή όταν ο πόνος ξεκινήσει αιφνίδια μετά από ένα ατύχημα για παράδειγμα. Επίσης εάν ο πόνος αντανακλά στο ένα ή και στα δύο χεριά και μπορεί να συνδυάζεται με αίσθηση μουδιάσματος/μυρμηγκιάσματος. Το ίδιο ισχύει και σε περίπτωση αδυναμίας στο ένα ή και στα δύο χέρια ή όταν ο πόνος είναι τόσο έντονος που σας κάνει να αισθάνεστε εξαιρετικά άβολα
Η αντιμετώπιση και η θεραπεία που θα πραγματοποιηθεί εξαρτάται από την αιτία πρόκλησης καθώς και την ένταση των συμπτωμάτων. Σε κάθε περίπτωση η θεραπεία θα είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική.
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει α) την φυσικοθεραπεία, που σαν στόχο έχει την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, την ανάκτηση της φυσιολογικής κινητικότητας και λειτουργικότητας του αυχένα και σε τελική φάση την εκμάθηση και συμβουλευτική όσο αφορά στην εργονομία και στην πρόληψη υποτροπών. Και β) την φαρμακευτική αγωγή, η χορήγηση αφορά κατά κύριο λόγο μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά.

Η χειρουργική θεραπεία κρίνεται απαραίτητη ή ενδείκνυται:

•  Όταν υπάρχουν ευρήματα στην μαγνητική τομογραφία, όπως έντονη πίεση του νωτιαίου μυελού ή κάκωση νευρικών ριζών.
•  Σε περιπτώσεις αστάθειας της αυχενικής μοίρας
•  Όταν τα συμπτώματα επεκτείνονται τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα
•  Αν υπάρχει εξαιρετικά μειωμένη κινητικότητα του αυχένα και μυϊκή αδυναμία σε βαθμό που να μην επιτρέπει στον ασθενή να εκτελέσει βασικές καθημερινές δραστηριότητες.