Πολλοί γονείς παρατηρούν ότι το παιδί τους παραπονιέται ότι κουράζεται κατά το γράψιμο, δυσκολεύεται να πιάσει σωστά το μολύβι, να ακολουθήσει τον ρυθμό της τάξης για παράδειγμα στο γράψιμο της ορθογραφίας, να ολοκληρώσει στον απαιτούμενο χρόνο μια γραπτή εργασία και να κρατήσει σημειώσεις.
Οι δυσκολίες στη διαδικασία της γραφής μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την άρνηση του παιδιού στη γραφή, να το ματαιώσουν και να επηρεάσουν σημαντικά την αυτοεκτίμηση του.
ΤΙ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΓΡΑΦΗ;
Είναι μια βασική δεξιότητα της σχολικής ηλικίας που συμβάλει στην έκφραση , στην επικοινωνία και στην καταγραφή των ιδεών του παιδιού. Πρόκειται για μια πολύπλοκη αναπτυξιακή διαδικασία, που για την πραγματοποίηση της είναι απαραίτητες πολλές δεξιότητες.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΣΓΡΑΦΙΑ;
Πρόκειται για τη δυσκολία του παιδιού να κάνει αυτόματη ανάκληση στη μνήμη και στον έλεγχο των συνεχόμενων μυϊκών κινήσεων που πραγματοποιούνται κατά την αναπαράσταση των γραμμάτων και αριθμών.
Πότε μπορούμε να πούμε ότι το παιδί εμφανίζει δυσκολίες στη διαδικασία της γραφής και τί πρέπει να παρατηρήσουμε;
- Το κείμενο του παιδιού δεν είναι ευανάγνωστο
- Εμφανίζεται πολυμορφία στη γραφή του ίδιου γράμματος
- Αναμειγνύει κεφαλαία και μικρά γράμματα
- Δεν τηρεί σταθερά διαστήματα μεταξύ των λέξεων
- Δεν ακολουθεί την γραμμή του τετραδίου κατά την γραφή και περνάει γράφοντας έξω από τα περιθώρια
- Υπερβολικό σφίξιμο του δαχτύλων κατά τη γραφή
- Ασυνήθιστος τρόπος σύλληψης του μολυβιού
- Όταν γράφει στηρίζει το κεφάλι του στον πήχη ή στο θρανίο του
- Στέκεται στο πλάι της καρέκλας
Συμπεραίνεται ότι η διαδικασία της γραφής για να αυτοματοποιηθεί εξαρτάται από πολλές και διαφορετικές δεξιότητες , που συμβάλουν στην ανάπτυξη της. Μερικοί από τους παράγοντες που είναι αναγκαίοι για την ανάπτυξη της γραφής είναι:
- Ο έλεγχος της θέσης και της στάσης σώματος. Το παιδί πρέπει να έχει την ικανότητα να στηρίζει το σώμα του πριν αρχίσει την εκμάθηση της γραφής.
- Η λεπτή κινητικότητα. Να μπορεί να χρησιμοποιεί μολύβι, γόμα, ξύστρα, χάρακα αλλά και απλά καθημερινά αντικείμενα για την κάλυψη των δραστηριοτήτων καθημερινής ζωής όπως μαχαιροπίρουνα, κουμπώματα, κορδόνια κλπ.
- Η σύλληψη του μολυβιού, η οποία μπορεί να βελτιωθεί ή να γίνουν κάποιες προσαρμογές όπως ειδικά βοηθήματα ή να γίνει χρήση διαφορετικών τύπων μολυβιού μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο και πιο άνετο για το παιδί.
- Η κιναισθητική αντίληψη, δηλαδή η αίσθηση της θέσης και της κίνησης των μελών του σώματος χωρίς την παρεμβολή της όρασης.
- Οπτική αντίληψη. Το παιδί δηλαδή να είναι σε θέση να διακρίνει σχήματα, να κάνει διάκριση μορφής από φόντο, να αναγνωρίζει το ίδιο γράμμα ανεξαρτήτως τη μορφή που εμφανίζεται κάθε φορά, να οργανώνεται στο χώρο και να προσανατολίζεται στο χαρτί.
- Οπτική μνήμη, ώστε να κάνει ανάκληση των σχημάτων.
Για την αξιολόγηση του παιδιού που εμφανίζει τις παραπάνω δυσκολίες , οι γονείς μπορούν να απευθυνθούν στους ειδικούς (εργοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό), οι οποίοι θα αξιολογήσουν το παιδί, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για την διεκπεραίωση αυτής της διαδικασίας.
Έπειτα, ο ειδικός θα σχεδιάσει το καταλληλότερο θεραπευτικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του εκάστοτε ατόμου. Στα πλαίσια της διεπιστημονικής προσέγγισης του παιδιού, απαιτείται αξιολόγηση από οφθαλμίατρο και οπτομέτρη.
Σημαντική είναι η συνεργασία των γονέων, των παιδαγωγών και νηπιαγωγών για την ενσωμάτωση των κατάλληλων δραστηριοτήτων στην καθημερινότητα και το πρόγραμμα τους για την γενίκευση των δεξιοτήτων.
Πηγή εικόνας: WordPress.com
