Ο τραυλισμός είναι μια δυσκολία στη ροή της ομιλίας. Αποτελεί μία σύνθετη διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη ροή ομιλίας λόγω επαναλαμβανόμενων κολλημάτων, επαναλήψεων ή επιμηκύνσεων ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης.
Συχνά συνοδεύονται από αντανακλαστικές συσπάσεις του προσώπου ή του σώματος και σε ορισμένες περιπτώσεις από απώλεια βλεμματικής επαφής και απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής.
Τα λεκτικά συμπτώματα συσχετίζονται με αρνητικά συναισθήματα όπως είναι ο φόβος για λεκτική επικοινωνία ή ένα αίσθημα επικοινωνιακής ανεπάρκειας και ανασφάλειας και με συμπεριφορές αποφυγής όπως είναι η αποφυγή λέξεων, προσώπων, ή επικοινωνιακών περιστάσεων.
Στα παιδιά σχολικής ηλικίας και στους ενηλίκους εμφανίζεται με συχνότητα 1% του συνολικού πληθυσμού ενώ το ποσοστό των παιδιών προσχολικής ηλικίας που για κάποιο διάστημα της ζωής τους εμφάνισαν δυσκολίες ροής αγγίζει το 5%. Είναι 3 φορές συχνότερος σε οικογένειες με ανάλογο κληρονομικό ιστορικό και 4 φορές συχνότερος στα αγόρια από ότι στα κορίτσια.
Μύθοι και αλήθειες για τον τραυλισμό
Ο τραυλισμός δεν «κολλάει». Δεν υπάρχει έρευνα που να αποδεικνύει την εδραίωση του τραυλισμού από μίμηση.
Ο τραυλισμός δεν «περνάει» από μόνος του. Αυτό που έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να «περάσει» είναι η φυσιολογική δυσχέρεια στη ροή που έχει συμπτώματα παρόμοια με εκείνα του τραυλισμού.
Οι γονείς δεν προκαλούν τον τραυλισμό αλλά είναι εκείνοι που μπορούν να δράσουν για μην εδραιωθεί.
Επειδή ένα παιδί τραγουδά χωρίς να τραυλίζει δε σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα πάψει να τραυλίζει όταν μιλά. Άλλες νευρολογικές οδοί ακολουθούνται για το τραγούδι και άλλες για την ομιλία.
Η προτροπή «σταμάτα και πάρε μια ανάσα» δε βοηθά. Η ανάσα πριν από την ομιλία λειτουργεί απλώς σαν ανασταλτικός μηχανισμός μεταθέτοντας τη στιγμή του τραυλισμού για αργότερα. Το ίδιο ισχύει και για την παύση πριν από τη δύσκολη λέξη. Με τους τρόπους αυτούς το παιδί μαθαίνει να τραυλίζει με παύσεις και αναπνοές, απλώς αλλάζει δηλαδή τα συμπτώματα.
Ο τραυλισμός εμφανίζεται σε ποσοστό 1% στα παιδιά σχολικής ηλικίας και στους ενήλικες και 5% στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ανεξάρτητα από κοινωνικό ή μορφωτικό επίπεδο, ευφυΐα, φυλή.
Με ποίου τη βοήθεια αντιμετωπίζουμε τον τραυλισμο;
Η λογοθεραπεία είναι αυτή που μπορεί να βοηθήσει! Η θεραπεία στο παιδί σχολικής ηλικίας που τραυλίζει είναι εξατομικευμένη, πολυεπίπεδη και οφείλει να απαντά, διαφοροποιημένα για το κάθε παιδί, στη βιολογική και στην κοινωνικο-συναισθηματική πλευρά της διαταραχής του. Εφόσον το κάθε παιδί βιώνει και διαχειρίζεται διαφορετικά τον τραυλισμό του, όλα τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζονται θεραπευτικά με τον ίδιο τρόπο.
Κεντρικό θεραπευτικό στόχο, ωστόσο, για τα παιδιά σχολικής ηλικίας συνιστά η ενίσχυση της επικοινωνιακής λειτουργικότητας του παιδιού που τραυλίζει. Μέσω την ενίσχυσης της επικοινωνιακής του λειτουργικότητας, το παιδί επιτυγχάνει τελικά τον καλύτερο δυνατό έλεγχο στη ροή της ομιλίας.
Κάποιος βαθμός διαφορετικότητας στη ροή της ομιλίας ενδεχομένως παραμένει, αλλά η διαταραχή αποδομείται σημαντικά. Μια δυσκολία χωρίς συνέπειες στην καθημερινότητα του παιδιού και ελεγχόμενη ως προς τη συχνότητα των λεκτικών και συναισθηματικών της
συμπτωμάτων είναι μια δυσκολία αδρανοποιημένη.
Λογοθεραπευτής
